Zupa miso, ze względu na swoje walory smakowe i zdrowotne, zapewni nam dobry początek nowego dnia. Co ważne, jej przygotowanie jest bardzo proste i zajmuje tylko ok. 20 minut.
Miso pochodzi z Chin, podobno było znane już 2500 lat temu i od zawsze ceniono je nie tylko za oryginalny smak, ale przede wszystkim za jego właściwości lecznicze i wartości odżywcze. Miso jest bogatym źródłem białka i aminokwasów (o profilu podobnym do mięsa), oraz zawiera żywe kultury bakterii (tak jak jogurt) wpierające trawienie i przyswajanie pokarmów, alkalizuje i oczyszcza organizm z toksyn (np. obecnych w dymie papierosowym, zanieczyszczonym powietrzu) oraz neutralizuje skutki promieniowania. Spożywanie umiarkowanych ilości miso ma korzystny wpływ na układ odpornościowy i jest zalecane w chorobie nowotworowej i w niektórych chorobach serca.
Przygotowanie zupy:
2 małe cebule podsmażamy na oleju, dodajemy pokrojony kawałek pora (10 cm) i kawałek dyni, wszystko razem przez chwilę podsmażamy. Kawałek wodorostu wakame lub garść wodorostów arame (namoczonych wcześniej przez 5 min.) odsączamy z wody (zostawiamy ją na później) kroimy drobno i dodajemy do pozostałych składników. Podsmażamy i zalewamy litrem przegotowanej wody (plus woda od moczenia wodorostów) lub wodą od gotowania roślin strączkowych (jeśli gotowaliśmy poprzedniego dnia fasolę, soczewicę itp. to po odsączeniu wody nie wylewamy!). Dodajemy 2-3 namoczone przez noc grzybki shitake.
Gotujemy 10-15 minut, na koniec dodajemy płaską łyżeczkę imbiru i dużą łyżkę miso (z ryżu lub jęczmienia - to drugie ma intensywniejszy smak).
Smacznego!
Kiedyś zupę miso podjadałam i był to czas wspaniały.Teraz postanowiłam wrócić do sztuki makrobiotycznej i tylko nie mogę się nadziwić dlaczego ją zaniedbałam.Serdecznie pozdrawiam.
OdpowiedzUsuńMoże dlatego, że konsekwentne "uprawianie" makrobiotyki jednak wyłącza nas trochę z życia towarzyskiego - nie ma dokąd pójść zjeść, bo nie ma się ochoty na śmieciowe, kiepskiej jakości jedzenie (choć akurat w Poznaniu mamy na szczęście Ekowiarnię), na piwo, wino, kawę też się nie chodzi...
OdpowiedzUsuńAbsolutnie mi tego nie brakuje, ale czasem mam problem z uczestniczeniem w różnego typu imprezach, bo nie dość, że pozostaje mi patrzenie jak inni jedzą, to na dodatek źle na mnie działa widok zjadanych zwierząt.
Makrobiotyka jednak zmieniła moje życie w cudowny sposób, teraz ze znajomymi umawiam się na wspólne gotowanie w domu (dodam, że poniekąd przeze mnie i mojego męża wiele osób zmieniło na lepsze swój sposób odżywiania), do wspomnianej Ekowiarni, a zamiast na piwo/wino umawiam się na wspólne uprawianie sportu lub masaż:) Życzę powodzenia w makrobiotyce!