Cukier i słodycze cz. 2: O zgubnych skutkach nadmiernego spożycia cukru

Cukier jest paliwem dla organizmu zasilając funkcjonowanie narządów i układów. Cukry występujące w naturalnym nierafinowanym pożywieniu (np. w pełnych ziarnach zbóż) są zrównoważone przez odpowiednie minerały i dają stabilną i długotrwałą energię. Cukier poddany rafinacji (tzw. biały cukier) szybko i w dużych ilościach przedostaje się do krwiobiegu, wywołuje szok trzustki i żołądka i zakwasza organizm, który zaczyna zużywać własne rezerwy minerałów (konsekwencją tego procesu są np. niedobory wapnia w kościach). Osłabiony układ trawienny przestaje właściwie trawić i przyswajać substancje odżywcze. Pojawiają się wahania poziomu cukru we krwi i nasila się apetyt na słodycze.

Sięgając po słodycze trzeba pamiętać, że cukier silnie uzależnia. Lista problemów zdrowotnych wynikających z nadmiaru cukru w diecie jest długa:
otyłość
nadciśnienie
choroby serca i układu krążenia
hipoglikemia

cukrzyca
osłabienie (a nawet poważne upośledzenie) funkcji układu odpornościowego
napięcie przedmiesiączkowe i zaburzenia miesiączki u kobiet
impotencja u mężczyzn
próchnica
utrata kości (przez odwapnienie)
opryszczka
przerost drożdżowców (kandydoza)
rak
Na poziomie umysłu pojawiają się problemy z pamięcią, koncentracją, zaburzenia emocjonalne, rozdrażnienie, kłótliwość, nerwowość, nieśmiałość, zaburzenia wypowiadania się (osoba albo nie mówi prawie wcale, albo jest nadmiernie gadatliwa), skłonność do przemocy, użalania się nad sobą i lenistwo.